De eerste week!
Door: etienne jonkers
Blijf op de hoogte en volg Etienne
24 Januari 2011 | Verenigd Koninkrijk, Belfast
Goeiemorgen/middag/avond/nacht beste volgelingen!
Ook ik moet er een keer aan geloven ook al heb ik helemaal geen zin om verslagen bij te gaan houden.
Mijn eerste week:
Laten we beginnen bij de vliegreis. Ik had nog nooit gevlogen dus de heenreis op zich was voor mij al een groot geweldig avontuur en ik zat in het vliegtuig dan ook te stuiteren als een klein kind wat een MacDonalds-bord langs de weg heeft gezien. Eenmaal geland en uitgestapt zijn we naar de bus gegaan. Die ging rechtstreeks naar het centrum, en naar 30 km rijden waren we dan ook in hartje Belfast. Daar hebben we meteen een taxi gepakt die ons naar Stranmillis bracht. We hadden al verwacht dat we in het begin, ondanks onze goeie beheersing van de Engelse taal, toch enigszins moeite zouden hebben met het verstaan van het zware Noord-Ierse accent maar we waren nog niet op de hoogte van het slecht bewaarde dorpsgeheim dat taxichauffeurs hier een eigen accentje hebben waardoor vrijwel niemand die hier niet vandaan komt, inclusief wij dus, ze kan verstaan. Dit weerhoud ze er echter niet van om aan een stuk door te ratelen. Heerlijk.
Eenmaal aangekomen ontmoetten we Dermot Moore, een van de tutors, die ons op onze kamer liet. Een tutor is trouwens niet iemand uit een rtl4 serie over Britse koningen maar de conciërge/bewaker/huisbaas van een van de flatjes hier op het terrein.
Paul’s en mijn kamer zitten trouwens tegenover mekaar, maar Irene zit in een compleet andere flat, maar die ligt maar 100 meter verderop.
Eenmaal binnen heb ik meteen alle koffers leeg gemaakt en alles ingeruimd. Ik ben ook eigenlijk best op tijd gaan slapen (2 uur ofzo) en de volgende morgen gingen we om 9 uur naar de Halls Office om onze sleutels op te halen en alle zaken te regelen. Daarna zijn we meteen gaan ontbijten en na het ontbijt hebben we met Lyndsey, een studente hier, afgesproken die ons een tour op het terrein heeft gegeven. Ze heeft ons ook meteen alles verteld over Belfast, de dichtstbijzijnde supermarkt en allerlei andere handige weetjes. Ook vertelde ze dat elke woensdagochtend om 9 uur op de hele campus de brandalarmen worden getest. Je hoeft dan niet op te staan maar volgens haar word je er zeker wel wakker van. De volgende morgen gingen de brandalarmen inderdaad ook af, op elke verdieping van elk flatje en uiteraard werd iedereen wakker….. behalve de auteur van dit verhaal natuurlijk. Ik werd om 8 al een keer wakker omdat ik vergeten was om mijn wekker uit te zetten, dus nadat ik die door mijn kamer gegooid had heb ik tot 11 uur ofzo verder geslapen, terwijl Paul en Irene waarschijnlijk rechtop naast hun bed stonden van het brandalarm. Heerlijk.
Uhm.. Ik ga trouwens niet elke dag van de afgelopen week beschrijven. Niet alleen omdat dat te veel werk is, maar voornamelijk omdat mijn geheugen niet meer zo goed is en ik niet alles gerangschikt krijg. Het komt er in ieder geval op neer dat we in een week tijd al veel in de stad geweest zijn, er veel leuke winkels zijn en we veel gedronken hebben.
Over drinken gesproken: het uitgaan. Uitgaan in Noord-Ierland is niet zo bijzonder anders als in Nederland. De enige verschillen zijn dat de biertjes hier nogal wat groter zijn, de kroegen eerder sluiten maar het feest ook eerder zal beginnen en dat de dames hier standaard weinig dragen, wat hier niet sletterig is maar “normaal” en dames met een jeans aan tijdens het uitgaan “saai” zijn. Sletterig kun je alleen maar zijn door je zo gedragen. Jongens zijn hier trouwens ook “modebewuster”. Zo is het hier “sexy” als een jongen make-up draagt, en deze types zie je dus ook met enige regelmaat wel voorbij lopen.
Opzich bevalt het uitgaan me hier verder wel. Er zijn een aantal kroegen die fatsoenlijke metal draaien en ik heb eergister (of wanneer het ook was) in de botanic inn al een Trashmetal fanaat ontmoet die me meteen heeft uitgelegd waar ik allemaal heen moet! Jeuj!
Over de school en de campus: ik heb nog geen lessen gehad dus daar kan ik niks over zeggen. De kamers zijn verder opzich helemaal in orde, niet te klein, niet te groot, ik kan dr wel goed in leven. De voorzieningen zijn hier trouwens ook top. Ontbijt en avondeten zitten gewoon bij de huur inbegrepen en daarvoor ga je naar de eetzaal. Het eten is naar mijn mening ook best goed te doen en de keukenvrouwtjes hebben dan ook echt zo’n “neem maar 5 scheppen extra, je moet nog groeien”-mentaliteit. Wat wel jammer is, is dat ontbijt en avondeten op een vast tijdstip zijn. Ontbijt is namelijk van 8 tot kwart over 9, en als je pas om 11 uur les hebt dan draai je je natuurlijk liever nog een keer om. Daarom heb ik ook al meteen twee pakken Kellogg’s Frosties en een pak melk gekocht, zodat ik zelf op mn kamer kan ontbijten.
Andere mooie faciliteiten zijn bijvoorbeeld het feit dat ik elke ochtend mijn prullenbak voor de deur kan zetten en dan word ie op gehaald en elke vrijdagochtend mijn dekbed op de gang kan gooien en dan leggen ze heel netjes een nieuw vers stapeltje voor mijn deur neer. Ik heb dus roomservice.
Mijn kamer is trouwens inmiddels al niet meer zo spik en span zoals ie er uitziet op de facebook fotos. Inmiddels staan er lege coronaflesjes als versiering op de verwarming en morgen hang ik mijn nieuwe Slayer, Led Zeppelin en Pulp Fiction posters op. Ook begint de was zich langzaam te stapelen en staat er een brede keuze aan ongezond (en ook een beetje) gezond voedsel op mijn bureau voor het geval ik een keer het ontbijt of avondeten mocht missen.
Gister zijn we trouwens voor de tweede keer gaan stappen en deze keer zijn we naar The Box, een nachtclub in de Odyssey Arena, gegaan. We waren hier samen met een aantal jongens en meisjes die hier studeren en ons graag wouwen leren kennen. Eerst hebben we echter ingedronken waarbij we drinkspelletjes hebben gedaan en met de gitaar in de keuken hebben gezeten. Een van de jongen, Stephen, een flinke kerel, kon echter niet zo goed tegen alcohol en lag nog voordat we de deur uitwaren, na het drinken van nog geen anderhalve liter cider, passed out op zijn bed. Met 5 man schreeuwen kregen we hem niet wakker en toen we hem eenmaal wel wakker hadden hebben we hem een rubbik’s kubus gegeven. Die heeft ie toen in 4:20 opgelost en viel vervolgens meteen weer om. Toen ie weer bij zinnen was en we naar de Box gingen wist ie er alweer niks meer van.
Nou, voor zover een greep uit mijn avontuur hier 600 km van huis. Het begint inmiddels wel al aardig als een tweede thuis te voelen en ik overleef het hier wel de komende maanden.
Ik ben benieuwd wanneer ik weer zin heb om de spreekwoordelijke pen op te pakken, maar dat zien we dan wel weer.
Cheers meine Damen und Herren!
Ook ik moet er een keer aan geloven ook al heb ik helemaal geen zin om verslagen bij te gaan houden.
Mijn eerste week:
Laten we beginnen bij de vliegreis. Ik had nog nooit gevlogen dus de heenreis op zich was voor mij al een groot geweldig avontuur en ik zat in het vliegtuig dan ook te stuiteren als een klein kind wat een MacDonalds-bord langs de weg heeft gezien. Eenmaal geland en uitgestapt zijn we naar de bus gegaan. Die ging rechtstreeks naar het centrum, en naar 30 km rijden waren we dan ook in hartje Belfast. Daar hebben we meteen een taxi gepakt die ons naar Stranmillis bracht. We hadden al verwacht dat we in het begin, ondanks onze goeie beheersing van de Engelse taal, toch enigszins moeite zouden hebben met het verstaan van het zware Noord-Ierse accent maar we waren nog niet op de hoogte van het slecht bewaarde dorpsgeheim dat taxichauffeurs hier een eigen accentje hebben waardoor vrijwel niemand die hier niet vandaan komt, inclusief wij dus, ze kan verstaan. Dit weerhoud ze er echter niet van om aan een stuk door te ratelen. Heerlijk.
Eenmaal aangekomen ontmoetten we Dermot Moore, een van de tutors, die ons op onze kamer liet. Een tutor is trouwens niet iemand uit een rtl4 serie over Britse koningen maar de conciërge/bewaker/huisbaas van een van de flatjes hier op het terrein.
Paul’s en mijn kamer zitten trouwens tegenover mekaar, maar Irene zit in een compleet andere flat, maar die ligt maar 100 meter verderop.
Eenmaal binnen heb ik meteen alle koffers leeg gemaakt en alles ingeruimd. Ik ben ook eigenlijk best op tijd gaan slapen (2 uur ofzo) en de volgende morgen gingen we om 9 uur naar de Halls Office om onze sleutels op te halen en alle zaken te regelen. Daarna zijn we meteen gaan ontbijten en na het ontbijt hebben we met Lyndsey, een studente hier, afgesproken die ons een tour op het terrein heeft gegeven. Ze heeft ons ook meteen alles verteld over Belfast, de dichtstbijzijnde supermarkt en allerlei andere handige weetjes. Ook vertelde ze dat elke woensdagochtend om 9 uur op de hele campus de brandalarmen worden getest. Je hoeft dan niet op te staan maar volgens haar word je er zeker wel wakker van. De volgende morgen gingen de brandalarmen inderdaad ook af, op elke verdieping van elk flatje en uiteraard werd iedereen wakker….. behalve de auteur van dit verhaal natuurlijk. Ik werd om 8 al een keer wakker omdat ik vergeten was om mijn wekker uit te zetten, dus nadat ik die door mijn kamer gegooid had heb ik tot 11 uur ofzo verder geslapen, terwijl Paul en Irene waarschijnlijk rechtop naast hun bed stonden van het brandalarm. Heerlijk.
Uhm.. Ik ga trouwens niet elke dag van de afgelopen week beschrijven. Niet alleen omdat dat te veel werk is, maar voornamelijk omdat mijn geheugen niet meer zo goed is en ik niet alles gerangschikt krijg. Het komt er in ieder geval op neer dat we in een week tijd al veel in de stad geweest zijn, er veel leuke winkels zijn en we veel gedronken hebben.
Over drinken gesproken: het uitgaan. Uitgaan in Noord-Ierland is niet zo bijzonder anders als in Nederland. De enige verschillen zijn dat de biertjes hier nogal wat groter zijn, de kroegen eerder sluiten maar het feest ook eerder zal beginnen en dat de dames hier standaard weinig dragen, wat hier niet sletterig is maar “normaal” en dames met een jeans aan tijdens het uitgaan “saai” zijn. Sletterig kun je alleen maar zijn door je zo gedragen. Jongens zijn hier trouwens ook “modebewuster”. Zo is het hier “sexy” als een jongen make-up draagt, en deze types zie je dus ook met enige regelmaat wel voorbij lopen.
Opzich bevalt het uitgaan me hier verder wel. Er zijn een aantal kroegen die fatsoenlijke metal draaien en ik heb eergister (of wanneer het ook was) in de botanic inn al een Trashmetal fanaat ontmoet die me meteen heeft uitgelegd waar ik allemaal heen moet! Jeuj!
Over de school en de campus: ik heb nog geen lessen gehad dus daar kan ik niks over zeggen. De kamers zijn verder opzich helemaal in orde, niet te klein, niet te groot, ik kan dr wel goed in leven. De voorzieningen zijn hier trouwens ook top. Ontbijt en avondeten zitten gewoon bij de huur inbegrepen en daarvoor ga je naar de eetzaal. Het eten is naar mijn mening ook best goed te doen en de keukenvrouwtjes hebben dan ook echt zo’n “neem maar 5 scheppen extra, je moet nog groeien”-mentaliteit. Wat wel jammer is, is dat ontbijt en avondeten op een vast tijdstip zijn. Ontbijt is namelijk van 8 tot kwart over 9, en als je pas om 11 uur les hebt dan draai je je natuurlijk liever nog een keer om. Daarom heb ik ook al meteen twee pakken Kellogg’s Frosties en een pak melk gekocht, zodat ik zelf op mn kamer kan ontbijten.
Andere mooie faciliteiten zijn bijvoorbeeld het feit dat ik elke ochtend mijn prullenbak voor de deur kan zetten en dan word ie op gehaald en elke vrijdagochtend mijn dekbed op de gang kan gooien en dan leggen ze heel netjes een nieuw vers stapeltje voor mijn deur neer. Ik heb dus roomservice.
Mijn kamer is trouwens inmiddels al niet meer zo spik en span zoals ie er uitziet op de facebook fotos. Inmiddels staan er lege coronaflesjes als versiering op de verwarming en morgen hang ik mijn nieuwe Slayer, Led Zeppelin en Pulp Fiction posters op. Ook begint de was zich langzaam te stapelen en staat er een brede keuze aan ongezond (en ook een beetje) gezond voedsel op mijn bureau voor het geval ik een keer het ontbijt of avondeten mocht missen.
Gister zijn we trouwens voor de tweede keer gaan stappen en deze keer zijn we naar The Box, een nachtclub in de Odyssey Arena, gegaan. We waren hier samen met een aantal jongens en meisjes die hier studeren en ons graag wouwen leren kennen. Eerst hebben we echter ingedronken waarbij we drinkspelletjes hebben gedaan en met de gitaar in de keuken hebben gezeten. Een van de jongen, Stephen, een flinke kerel, kon echter niet zo goed tegen alcohol en lag nog voordat we de deur uitwaren, na het drinken van nog geen anderhalve liter cider, passed out op zijn bed. Met 5 man schreeuwen kregen we hem niet wakker en toen we hem eenmaal wel wakker hadden hebben we hem een rubbik’s kubus gegeven. Die heeft ie toen in 4:20 opgelost en viel vervolgens meteen weer om. Toen ie weer bij zinnen was en we naar de Box gingen wist ie er alweer niks meer van.
Nou, voor zover een greep uit mijn avontuur hier 600 km van huis. Het begint inmiddels wel al aardig als een tweede thuis te voelen en ik overleef het hier wel de komende maanden.
Ik ben benieuwd wanneer ik weer zin heb om de spreekwoordelijke pen op te pakken, maar dat zien we dan wel weer.
Cheers meine Damen und Herren!
-
24 Januari 2011 - 10:23
Irene:
nice nice nice en gelukkig stond ik niet stijf overeind van de schrik van het brandalarm haha het viel mee;) -
24 Januari 2011 - 11:27
Jannemiek:
Hebse dich toch maar aan ut verslage schrieve gewaagd? Leuk!! Fijn det ut dich good bevelt doar! In de zomervekantie zitse daor nimmer toch? Want weej goan rondreize doar Ierland, anders ware we ff komme kieke ;)
Hiel vuul plezeer nog en ik kiek oet naor dien volgende verslaag!! ;)
-
24 Januari 2011 - 17:16
Marijn:
Haha, Etienne.. jij komt er wel ;) !!!!
Voor iemand die geen zin heeft om een weblog te gaan bij-houwee schrijf je wel veel (en leuk!)
Cheers! -
27 Januari 2011 - 16:25
Frank Pfeiffer:
Hoi Etienne, dat jij je koffer meteen leegmaakt en opruimt doet me versteld staan! Ik had ooit iets anders gehoord. Maar ja, we worden allen wat ouder en verstandiger. Ik denk dat ik me wel zou vermaken, nu wil schaars gekleed niet altijd zeggen, dat het ook mooi is. Heel veel plezier nog, en tot het volgende verhaal. -
27 Januari 2011 - 18:27
Mam:
Ha "mien zoontje", ben ontzettend blij dat het daar zo goed bevalt. Heb genoten van je verslag, verder zo. Geniet lekker van alles wat je meemaakt en tot skypens. Groetjes mam -
27 Januari 2011 - 18:28
Mam:
Ha "mien zoontje", ben ontzettend blij dat het daar zo goed bevalt. Heb genoten van je verslag, verder zo. Geniet lekker van alles wat je meemaakt en tot skypens. Groetjes mam -
28 Januari 2011 - 19:57
Hansemans:
Hai Eti, ook een krabbel van mij
Ik merk dat Belfast je goed doet
want zo een opgeruimde kast had ik van jouw allang niet meer gezien(skype) en dat nog wel zonder "prikkeldraad!"
het wordt nog wat met je,Leer ze
Tot de volgende sessie (p.s. Mo gaat ook skype instaleren)Groetjes Pa
-
15 Februari 2011 - 12:54
Jan Linders:
Hi Etienne,
I suppose blogging is not your favourite hobby, but we're simply interested in your Belfast adventures! Have you already visited Falls Road and Shankill Road, the walls, the murals etc.? I hear from Paul that you have to wear jacket and tie at you secondary school, have you already tackled that problem -:)? Hope to hear more from you soon, enjoy, take care, how's your Gaelic getting on? Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
